Adoptieland is net zoals de mmm (medische mallemolen) een kweekplaats voor afkortingen waarvan een leek puntoren krijgt. Het lijkt wel alsof we soms een eigen taaltje spreken. Dit is natuurlijk kenmerkend voor elke subgroep waarvan iemand deel uitmaakt. Een soort van trots, van onderscheiding, van afzetten tegen "anderen", van benadrukken hoe "anders" we zijn.
MO is een term die van in het begin veelvuldig gebruikt wordt. Het gaat over het maatschappelijk onderzoek dat de rechter beveelt in zijn tussenvonnis. Het koppel KA (kandidaat adoptanten) wordt gescreend door het caw (centrum algemeen welzijnswerk).
Op het einde van de rit is het dan wachten op het OM, het Openbaar Ministerie. Dat is echt het allerlaatste papiertje dat je nodig hebt om officieel te kunnen adopteren. Zij herwerken het verslag van het caw en zetten er nog de nodige stempels op.
In het begin van de nieuwe wet (die in voege trad op 1 september 2005) kon het tot zes maanden duren vooraleer dit verslag klaar was. Het was duidelijk dat ze nog niet wisten hoe het allemaal in elkaar moest zitten.
In Gent zijn deze kinderziekten ondertussen volledig van de baan. Amper twee weken na onze tweede hoorzitting wordt ons geschiktheidsvonnis én het verslag van het OM naar K&G (Kind en Gezin) gestuurd.
Het is gewoon niet te geloven hoe snel deze laatste loodjes voorbijvliegen. Het briefje dat vanmorgen in de bus zat was eigenlijk pas gepland tegen eind september, begin oktober. Het feit dat we toch tijdens de vakantiemaanden mochten voorkomen heeft voor een stroomversnelling gezorgd.
Morgen kunnen we bij ons adoptiebureau dus fier gaan vertellen dat onze gerechtelijke procedure helemaal rond is.
posted by Op den buiten @ 3:36 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home