Lilypie 1st Birthday Ticker

Tuesday, March 28, 2006



WEDDING BELLS

Wegens onverwachte wendingen
1) ons kindje zal er waarschijnlijk sneller zijn dan verwacht; dus ons dossier waarin sprake moet zijn van een huwelijk moet sneller gemaakt worden
2) het lijkt allemaal iets veiliger als niet allees ons dossier naar Ethiopië spreekt van een huwelijk, maar ook ons geschiktheidsvonnis

Dus, 17/05/06 is het zover

Saturday, March 25, 2006


FIAC

Afgelopen vrijdag zijn we dus bij het adoptiebureau Fiac langsgeweest. Even onze weg zoeken in Geel, we waren dus veel te laat. Maar de mensen waren er niet onvriendelijker door. Heel interessant gesprek gehad, dat ons heeft doen besluiteh dat we niet met Ray of Hope gaan samenwerken, maar met Fiac. Vooral het feit dat ze alles veel individueler aanpakken ligt ons wel. Zo moeten we niet persé in groep reizen, kunnen we indien we dat wensen drie weken ter plaatse zijn en zelf voor de rechtbank verschijnen.

Enige "nadeel" .... het zou wel eens veel sneller kunnen gaan dan we dachten.

Tuesday, March 21, 2006


TWIJFEL

Ondertussen hoorden we van onze buren heel positief nieuws over de adoptiedienst Fiac in Geel. Zij bemiddelen nog maar sinds kort in Ethiopië wat wel wat gevolgen heeft. Hun wachtlijsten zijn momenteel ultra kort. Zij werken met een transit huis waarin de kinderen verblijven tot ze door de adoptie ouders opgehaald worden. De kinderen verblijven dus minder lang in een weeshuis. Blijkbaar hebben zij ook veel hele jonge kindjes....
En er zijn nog wat praktische zaken die zij anders aanpakken dan Ray of Hope, het adoptiebureau waar we al eens kennis mee maakten. Zo reis je niet in groep en zijn ze niet echt gekant tegen vroeger vertrekken om het land te leren kennen.

Ik heb een voorlopige afspraak met Fiac aanstaande donderdag (23/03), maar ga proberen deze te verzetten naar maandag 27/03 zodat Johan ook mee kan.


DATA

Op 16 maart opnieuw verlossende post. Het caw deelt ons mee dat we ons op volgende data moeten vrijhouden voor hun maatschappelijk onderzoek. Tussen 24 april en 22 mei worden we van onder tot boven onderzocht .... op zoek naar mogelijke afwijkingen ;-)
Op 3 mei komen ze zelfs bij ons thuis een gesprek afnemen. Ben benieuwd of ik alles tegen dan opgeruimd krijg....


TUSSENVONNIS!!!!!

Op 3 maart 2006 zat ik ijverig te werken aan mijn steeds meer opstapelende schoolwerk. Het was krokusvakantie en het voordeel aan een vrouw als baas is dat zij het meer dan normaal vind dat er tijdens de schoolvakanties wat minder hard gewerkt wordt. Ik had dus twee dagen verlof genomen om thuis harder te werken dan op het werk ;-)
Dus was ik thuis toen de postbode aanbelde met twee aangetekende zendingen. Ons tussenvonnis!!! Hierin beveelt de jeugdrechter een maatschappelijk onderzoek om ons te screenen. Om na te gaan of we geen halve gare idioten zijn ..... (ahum). Ik belde onmiddellijk naar het caw (centrum voor algemeen welzijn) die verantwoordelijk zijn voor dat fameuse onderzoek. Helaas was het daar ook vakantieregime en kon ik niemand van de evaluatiedienst aan de lijn krijgen.

Op 6 maart opnieuw gebeld en men kon mij pro forma zeggen dat onze gesprekken waarschijnlijk eind april gaan beginnen


LANG LEVE DE BUREN!

Terwijl we ongeduldig wachten op ons tussenvonnis leren we door een stom toeval onze buren kennen die zo'n 100m van ons wonen. Zij adopteerden reeds een chinees dochterje vorig jaar en zijn nu een nieuwe procedure begonnen voor een kindje uit Ethiopië. We spraken onlangs af om eens kennis te maken en toen we om 1u30 weer naar huis wandelden, konden we zeker spreken van een geslaagde kennismaking!
Zij staan in de procedure zo'n 3 weken voor op ons, dus wie weet stappen we ooit nog eens samen op een vliegtuig richting Ethiopië.

Sunday, March 19, 2006



EEN EERSTE KENNISMAKING MET EEN ADOPTIEBUREAU

Op 9 februari gingen we al eens kennismaken met Ray of Hope, een adoptiebureau dat werkt met Ethiopië, het land dat onze voorkeur heeft. Het was een interessante avond waar we met 4 koppels uit onze cursusgroep zaten. Veel nieuws kon men ons niet vertellen, dankzij google wisten we al hoe het allemaal in elkaar zat.

We waren echter niet 100% overtuigd dat dit het bureau voor ons was.


OPROEP EN VOORBEREIDING!

Nadat we ons op 20 december op de rol hadden laten zetten was het wachten op het eerste aangetekend schrijven van een reeks waar we nu nog geen eind aan zagen. Rond midden januari kwam die eerste officiële brief. We werden opgeroepen om op 20 februari om 10u te verschijnen voor de jeugdrechter om ons voornemen tot interlandelijke adoptie nog eens te komen herhalen.

Tegelijk met de hele officiële brief kregen we ook post van Kind en Gezin (zij fungeren als de centrale adoptie autoriteit). Op hun vraag moesten we een hele vragenlijst invullen en ons levensverhaal schrijven. Beetje raar om vragen te beantwoorden die over je privé leven gaan, maar we zullen er maar aan beginnen wennen...

Op 20 februai mochten we dan voorkomen. Dit was echt niet meer dan een formaliteit. Even onze gegevens controleren en dat was het. Op naar de volgende aangetekende zending....




KENNISMAKING MET DE JEUGDRECHTER

Tijdens de periode van de cursus hadden we tijd om de verschillende documenten samen te zoeken die we nodig hadden om ons aan te melden bij de griffie van de jeugdrechtbank. Vermits Marijke's geboorteakte van Etterbeek moest komen zijn we vrij snel met deze verzamelronde begonnen. Wat heb je zo allemaal nodig om een beetje als professionel over te komen bij de griffie?

- geboorteakte
- bewijs van nationaliteit en woonst
- huwelijksakte of bewijs dat je al minimum drie jaar samenwoont
- bewijs dat je een vormingscursus gevolgd hebt

Na de laatste les kregen we dan het enige papiertje dat we nog ontbraken, namelijk ons diplomaatje. De dag na de laatste cursusdag stonden we tijdens onze middagpauze aan de griffie van de jeugdrechtbank. Vijf minuten later en 52€ armer stonden we vanaf 20 december op de rol.



CURSUS

Tijdens de maanden november en december van vorig jaar volgden we bij VCOK in Gent de informatiecursus voor interlandelijke adoptie. Wat moet je je hier bij voorstellen? Niet dat we daar leerden hoe we "ouders" moeten worden....helemaal niet.
Eigenlijk was het bij momenten wel interessant. Er wordt vooral ingegaan op wat het betekend voor een adoptiekind om op te groeien bij adoptieouders en wat de moeilijkheden zijn die we meer dan waarschijnlijk in meer of mindere mate zullen tegenkomen.

We zijn dus een aantal keer naar school geweest, samen met negen andere koppels waarvan we met een paar nog contact hebben