HET GAAT VOORUITVandaag onze vliegtuigtickets gereserveerd. We vertrekken op 14 april 's avonds en komen aan in Addis op 15 april 's ochtends. Dan hebben we anderhalve week vooraleer de rest van de groep ons vervoegd.
Belangrijker voor familie, vrienden en meelezers is natuurlijk wanneer we terugkomen: 3 mei om 8u20 komen we aan in Zaventem.
Nu kunnen we echt beginnen aftellen!
Ondertussen begint ons huisje er uit te zien alsof er hier misschien wel eens een kindje zou kunnen komen wonen. Sinds vanmorgen staat de laatste aanwinst, een park, ook mooi te blinken.
BEWEGENDE BEELDENHet blijft een ongelooflijk gevoel, de verbondenheid tussen verschillende adoptie-ouders. Al een hele tijd terug kwam er iemand op het idee om een mailgroepje te beginnen voor alle ouders die met Fiac adopteren uit Ethiopië. De voordelen van zo'n lijst zijn legio natuurlijk. Ten eerste kregen we een beetje een zicht op de wachtlijst, we leerden de mensen voor en na ons op de lijst kennen, hun voorkeuren voor een kindje en konden zo samen aftellen en de lijst zien vooruitgaan.
Wanneer er dan een groep naar het verre Addis vertrok deden ze altijd meer dan hun best om thuis te komen met foto's voor de achterblijvers die net een toewijzing gekregen hadden en natuurlijk stonden te popelen om meer materiaal van hun kindjes te kunnen zien.
Zo kregen wij ook van de groep die in januari in Ethiopië zat de nodige foto's van onze zoon. Vorige week echter wist J. uit de vorige groep te vertellen dat hij ook nog filmbeelden had en dat hij een filmpje gemaakt had met alle kindjes van onze afreisgroep (van die mensen die op onze mailing lijst staan). Of we allemaal akkoord waren dat de beelden gebruikt gingen worden? Dan zou hij ze zo snel mogelijk opsturen.
Gisteren was het dan zo ver: onze Isaac-Ayana in bewegend beeld. Ongelooflijk wat dat teweeg brengt. Om de foto's die we al helemaal van buiten kennen ineens te zien spelen, lachen, bewegen ... kortom, de show stelen. Isaac is een flinke baby met tonnen energie en een zaaaaalig schattige lach. We kunnen niet wachten op het moment dat we zelf over die zachte wangetjes kunnen strelen en zo'n schitterende lach als beloning krijgen.
Nog een maandje aftellen en dan zijn we weg!
IN TO THE SUNSET
De kogel is door de kerk. We vliegen de zon tegemoet op 10 of 14 april! Gisteren, terwijl Johan en ik ziek in bed lagen, kregen we een telefoontje van ons adoptiebureau dat ons doodleuk wist te vertellen dat de groepsreis pas voorzien is om te vertrekken op 24 april. Het voelde super om doodleuk te kunnen antwoorden dat dat leuk is, maar dat ze ons niet moeten meerekenen voor de vlucht, vermits we dan al in Addis zullen zijn.
Ze vonden dat niet zo leuk, maar tant pis, soit, krijg de .... , deze keer doen we het op onze manier.
We hebben in Addis Abeba een guesthouse gevonden dat er echt tof uitziet en hebben een aantal mensen die we moeten bezoeken om cadeautjes af te geven van familie en/of vrienden hier in België. Wim en Virginie, onze adoptieburen en vrienden, zouden een paar dagen voor de groep vertrekken en zich bij ons aansluiten. Tegen dan weten wij al waar er lekker gegeten wordt in de hoofdstad van Ethiopië. ;-)
Maandag moeten we nog eens met het adoptiebureau bellen om onze bedoelingen duidelijk te maken en dan kunnen we concreet beginnen plannen.
Het doet deugd om eindelijk te kunnen beginnen aftellen
